DLACZEGO LEPIEJ WYBRAĆ KISZONKĘ W DUŻYCH BELACH?
ZASADY WYTWARZANIA KISZONKI
Wytwarzanie kiszonki ma na celu zabezpieczenie i przechowywanie substancji odżywczych w zielonce dzięki bakteriom kwasu mlekowego, które powodują szybką fermentację w warunkach beztlenowych i minimalizują od zbiorów do skarmienia. Niezależne od wykorzystywanej technologii zakiszanie i główne funkcje systemu przechowywania polegają na odcięciu dopływu powietrza podczas kiszenia oraz przy magazynowaniu kiszonki.
Na proces fermentacji i straty przy magazynowaniu znaczny wpływ mają szybkość zbioru, zawartość wilgoci, wysokość koszenia i zagęszczenie. Dzięki skutecznej fermentacji pasza jest zazwyczaj smaczniejsza i łatwiej strawna. Ułatwia to uzyskanie maksymalnego spożycia suchej masy przez zwierzęta hodowlane, co zwykle skutkuje wyższą mlecznością lub przyrostem wagi.
ZALETY
- mniejsza zależność od warunków pogodowych
- jakość kiszonki w dużych belach może dorównać kiszonce w pryzmie, a nawet ją przewyższyć, jeśli postępuje się właściwie
- niższe straty wskutek psucia się powodowanego przez bakterie tlenowe w porównaniu z kiszeniem w pryzmie
- łatwa gospodarka i skarmianie (można podawać rożne ilości kiszonki w zależności od zapotrzebowania
- dopasowana dieta: kiszonkę w belach łatwo zmieszać z innymi paszami zgodnie z wymaganiami pokarmowymi różnych zwierząt hodowlanych w gospodarstwie
- doskonałe do konserwowania nadwyżki trawy i trawy zebranej jesienią
- niższe straty suchej masy podczas produkcji i magazynowania (<5-10%) w porównaniu z kiszeniem w pryzmie
- elastyczny system magazynowania: bele można przechowywać na polu lub łatwo transportować do każdego punktu gospodarstwa
- ograniczone nakłady inwestycyjne, niskie koszty transportu i magazynowania
- niskie zagrożenie zanieczyszczeniem, brak wycieku płynów, jeśli bele właściwie opakowano folią, w przypadku o zawartości beli o wysokiej zawartości suchej masy
- nadwyżkę można sprzedać – źródło dochodu w gospodarstwie
WADY
- wysokie koszty jednostkowe
- nie nadają się do kiszonek o dużej zawartości wilgoci
- pracochłonność / czas przy skarmianiu
- podatność na uszkodzenie przy niewłaściwym postępowaniu
- koszty utylizacji tworzyw sztucznych i godność z przepisami dotyczącymi odpadów
JAK MAKSYMALNIE WYKORZYSTAĆ KISZONKĘ W DUZYCH BELACH – WSKAZÓWKI
ZBIÓR
- koszenie prowadzić po wyschnięciu rosy, w okresie kłoszenia lub tworzenia wiechy gatunku dominującego
- unikać zanieczyszczenia gleby, nie ustawiać noży lub motowidła zbyt nisko
- wysokość koszenie 5-10 cm, w zależności od ryzyka zanieczyszczenia glebą
- szybkie podsuszanie do zawartości suchej masy 35-55%, nie dłużej niż 24 godz. w przypadku trawy i
48 godz. w przypadku strączkowych, takich jak lucerna i koniczyna czerwona
- rozrzucać zbiór na możliwie największej powierzchni w ciągu 1 godz. od skoszenia
- zastosować dodatek w celu kontroli fermentacji i zmniejszenia strat po zakiszeniu
FORMOWANIE BEL
- rozdrobić kiszonkę w celu uzyskania większego zagęszczenia i lepszej dostępności substratów – docelowo 200 – 220 kg suchej masy na m3
- zastosować dodatki kiszonkarskie, jeśli trzeba i zgodnie z przeznaczeniem paszy
- możliwie najszybciej owinąć bele w miejscu przechowywania stosując folię wysokiej jakości z naciągiem wstępnym 55-70%
- stosować minimum 6 warstw (kiszonka dla krów) w celu lepszego zabezpieczenia przed uszkodzeniem i ochrony przed dostępem powietrza
- aby zmniejszyć nagrzewanie powierzchni beli i zmniejszyć ryzyko zepsucia, najlepiej stosować folię zieloną lub białą
POSTĘPOWANIE I PZRECHOWYWANIE
- wszelkie operacje z belami należy prowadzić bardzo ostrożnie i ograniczyć je, aby nie uszkodzić folii, co mogłoby doprowadzić do zepsucia kiszonki
- w przypadku kiszonki mokrej (<25% suchej masy) ostrożnie ustawiać bele na podstawie jedną warstwą; w przypadku kiszonki o zawartości suchej masy >35% można układać w trzech warstwach
- bele przechowywać w odległości minimum 10 m od cieków wodnych
- bele pokryć od góry w celu zabezpieczenia przed uszkodzeniami przez ptaki i gryzonie
- kontrolować miejsce przechowywania beli, aby ograniczyć możliwość ich uszkodzenia, a wskutek tego dostępu powietrza